Diagnostyka stożka rogówki
Stożek jest niezapalnym, zwyrodnieniowym schorzeniem rogówki o niejasnej etiologii prowadzącym do jej ścieńczenia i uwypuklenia przybierającego kształt stożka.
Występuje z różną częstotliwością od 1/2000 do 1/10000, według różnych badaczy, bez różnic statystycznie znamiennych dla płci i grupy etnicznej. Występowanie rodzinne stwierdzono w 8-23% przypadków. Wśród czynników etiologicznych wymienia się pocieranie oczu w przebiegu alergicznego zapalenia spojówek. W 96% przypadków występuje obuocznie. Choroba rozpoznawana jest najczęściej najczęściej w okresie dorastania i ulega progresji, zwykle do 30 roku życia.
Pacjenci skarżą się na pogorszenie widzenia, ze zmienną ostrością wzroku, objaw „halo” wokół źródła światła, podwójne jednooczne widzenie, nadwrażliwość na światło i trudności w doborze okularów. Podstawowym narzędziem pozwalającym na rozpoznanie i określenie stopnia zaawansowania stożka rogówki jest topografia. Stożka nie można wyleczyć. Często wykonywanym zabiegiem w przypadku progresji stożka jest zabieg cross-linking (sieciowanie rogówki), którego celem jest zahamowanie jego wzrostu.
Stosuje się także implantację pierścieni śródrogówkowych i różne procedury łączone mające poprawić jakość widzenia. Przeszczep rogówki jest zawsze ostatecznością. Najczęściej, w przypadku stożka rogówki stosowane są sztywne soczewki kontaktowe, wykonywane na indywidualne zamówienie, które w znacznym stopniu poprawiają ostrość wzroku. W naszym Gabinecie dobieramy w stożku rogówki soczewki kontaktowe twarde firmy Hecht, soczewki Rose K oraz soczewki hybrydowe (twarde centrum i miękki kołnierz).
